Niet persé een vrolijke titel, maar ja, dat is nou eenmaal hoe het is. Het eerste weekend van april was ik deelnemer bij het eerste schrijfweekend van ons schrijfgroepje. Uitermate geslaagd, super gezellig en zeer productief. Meike was er de totale drie nachten. Op zaterdag waren we er allemaal, omdat we toen niet alleen schrijfdag hadden, maar ook bespreking. Bij een bespreking leveren 2 leden van te voren een stuk tekst in. Daar geven de andere leden dan opbouwende kritiek op. Enorm leerzaam. Elsje Margriet was er twee nachten, John ook, en ik was er 1 nacht. Het geheel was zo leuk, dat we alweer een volgend weekend in september hebben afgesproken. Eind maart had ik ongeveer 22.500 woorden aan mijn boek geschreven.
Nu, bijna drie weken later, zit ik al aan bijna 28.000. Ik heb nog nooit zoveel geschreven in zo'n korte tijd. Na het weekend is Meike nog bij mij geweest om mij op weg te helpen met Scrivener, een computerprogramma speciaal voor schrijvers. Ik had de tutorial zelf al helemaal doorgenomen, ik begreep het grofweg wel, maar ik kreeg het begin niet voor elkaar. Tegenwoordig heb ik een betere schrijfroutine, waardoor ik de afgelopen twee weken al ongeveer 3500 woorden geschreven heb.
Het lastige is dat ik moet kiezen tussen quilten en schrijven. Allebei lukte tot deze week nog niet. Op het moment ben ik helemaal into convergence quilts, naar het boek van Ricky Timms, Daardoor is de quilttop voor Jans en Rob vier keer zo groot geworden als ik me had voorgenomen. Dinsdag had ik de quilttop van Jans en Rob gesandwicht èn geschreven. En ontdekt hoe de leestekens werken in dit blog en Scrivener. Woensdag te druk met cursus geven en zelf naar de quiltbee. Donderdags voor het eerst in ongeveer drie jaar weer serieus met het rulerquilten aan de gang. Dat lukte voorheen nog niet door de long-covid. Rulerquilten is heel intensief en vergt te veel concentratie. En het schoot nog best goed op ook. Ik had het quiltwerk al in kleine porties verdeeld èn ik werkte er donderdag in twee sessies aan, want ik weet al dat ik niet te lang door moet gaan, daar krijg ik veel spijt van. Twee baantjes quilten, 1 baantje per keer. dat was het plan. Dan vrijdags nog 2 baantjes. Zaterdag en zondag de randen. De komende week in de avond op de bank lekker de binding eraan maken en overdag een laptoptas maken, volgens een patroon van ByAnnie. Maar zoals dat vaak gebeurt met het maken van plannen, werd mijn planning getackeld door het echte leven. Op vrijdag eerst gezellig (en ook intensief) haakochtendje met Marina en mijn moeder. Daarna naar bed, tegenwoordig standaard na een paar uur activiteit. Ik zat weer lekker achter mijn naaimachine om verder te gaan met het quilten, maar eenmaal bezig, ontdekte ik al snel dat het geen 2 baantjes zouden worden. Met moeite kreeg ik 1 baan voor elkaar, waarna ik alweer hoofdpijn kreeg en me niet top voelde. Rustig aan voor de rest van de dag, want 's-avonds stond natuurlijk Gospel Popkoor Spirit op het programma. Helaas hield ik het maar 1 helft vol. Gedeeltelijk zelfs zittend en niet eens meezingend. Terug naar af, de laatste keer dat ik dat moest doen was in de eerste drie maanden van long-covid. Maar goed, toen had ik diezelfde dag niet ook al gehaakt en gequilt. Dus er zit echt wel vooruitgang in. Maar traag.
Mijn planning heb ik dus maar weer herzien. Vandaag zeker geen quilten, misschien wel wat schrijven. Morgen probeer ik stiekem toch een half baantje te quilten. Het maken van de laptoptas heb ik maar helemaal doorgeschoven tot na ons vriendenweekend. En dat terwijl daarvoor vandaag de laatste benodigdheden binnen kwamen. Behoorlijk frustrerend. Maar goed, het is zoals het is. Ik kan nog steeds quilten. Het schrijven ontwikkelt zich ook lekker. Tot gauw.
Reactie schrijven