Dit was nog eens leuk om te doen. Ik had me via Hebban.nl aangemeld voor een leesclub. Als je dan ingeloot word, krijg je het boek, gratis en voor niks. Je hoeft alleen maar actief deel te nemen aan de discussies over het boek, en een recensie van minstens 150 woorden te schrijven. Dat lukt me natuurlijk wel. Dus ik meld me voor het eerst aan en je ziet het, ik werd gelijk ingeloot. Ik wist niet wat me overkwam. Het boek arriveerde, ik las het, toen moest ik een tijdje wachten tot de discussies gingen starten en een weekje later kon ik mijn review schrijven. Bij deze.
Een voormalig spionne, Maggie Bird, woont na haar pensioen in het kleine dorpje Purity in Maine, waar, al dan niet toevallig, meerdere gepensioneerde spionnen wonen. Samen hebben ze zelfs een club, de Martiniclub. Op een dag belt haar buurman terwijl ze net gezellig met de Martiniclub samen is. Er staan allerlei voertuigen met blauw zwaailicht op Maggies oprit. Maggie vertrekt snel naar huis, waar ze de politie en het lijk van een jonge vrouw op haar oprit aan treft. Er zijn gegevens over een zaak van vroeger naar buiten gelekt en blijkbaar hebben “ze” Maggies adres ook weten te achterhalen. Er zit voor Maggie niets anders op dan samen met een paar vrienden van de Martiniclub af te reizen naar Bangkok, waar ze een begin kan maken met de speurtocht in haar verleden. Want daar ligt de sleutel tot de oplossing.
Uitgeverij The House of Books. Vertaald door Els Franci-Ekeler.
Kaft: Een glooiend landschap, besneeuwd, kale bomen. Een spoor van 1 persoon door de sneeuw.
Een spannende detective. Het boek leest lekker weg, is vlot geschreven maar niet spannend genoeg voor een thriller. Het is het eerste deel in de Martiniclubserie. Het verhaal speelt zich af in verschillende tijdsvakken zoals het heden, tien dagen geleden en vierentwintig jaar geleden en op diverse locaties, zoals Parijs, Purity, Bangkok en Italië.
Het verhaal wordt vanuit verschillende hoofdpersonen beschreven, zoals Diana, Jo en Maggie, waarvan alleen Maggie echt vanuit de ik-vorm wordt neergezet. Hierdoor identificeer je je waarschijnlijk het meest met Maggie, ook als je zelf de pensioengerechtigde leeftijd nog niet hebt bereikt. De personen worden niet allemaal even goed uitgewerkt maar dat is helemaal niet storend. Je krijgt al wel het gevoel of de hoop, welke personen in een volgende deel van de serie beter uitgewerkt zullen worden. Hierdoor krijg je meteen al zin in het volgende deel van de serie. In dit deel zie je Maggie worstelen met haar onverwerkte verleden, waarin haar verloofde omgekomen is. Maggie denkt dat dit haar schuld is. Ook Jo maakt een, weliswaar kleinere, ontwikkeling door, waarbij ze langzamerhand in gaat zien dat oude mensen nog echt wat kunnen betekenen in de maatschappij. Aangezien het een plotgebaseerd boek is, is het geen punt dat de personages geen hele diepe ontwikkeling doormaken.
Het verhaal begint in het verleden, in de verleden tijd. Wanneer het tijdsvak zich verplaatst naar het heden, staat het verhaal ook in de tegenwoordige tijd. Wanneer het verhaal de grote sprong naar vierentwintig jaar geleden maakt, beleef je die gebeurtenissen mee in de herinneringen van Maggie, omdat het verhaal daar toch in de tegenwoordige tijd staat, ook al is het al lang geleden gebeurd.
Kortom: Een lekker spannend maar toch ontspannend boek, dat je gerust kunt lezen vlak voor het slapen gaan. Het enige gevaar is dat je te lang blijft lezen, omdat je de oplossing wilt weten.
“Oud staat niet gelijk aan uitgerangeerd, Jo,” zei Owen Thibodeau.
Ik geef het boek 4 sterren omdat het een heel goed boek is in zijn soort maar niet het soort boek dat mij erg lang bij gaat blijven.
Reactie schrijven